Nang makilala ko siya ay may espesyal na pakiramdam ang dumampi sa aking damdamin, na wari ba’y napakagaan kaagad ng aking loob para sa kanya, kahit pa sabihin nating nun lang kami unang nagkakilala. Isang pakiramdam na kay hirap iwasan ang nadama ng aking puso, nang unti unti na kaming nagkakakilala, wari ko ba’y walang kapantay na kasiyahan ang aking nadama, sa tuwing magkasama kami ay walang segundo, minuto at oras na nasasayang, minsan nga’y kulang pa ang isang buong araw na magkasama kaming dalawa. Masaya kaming nagkkwentuhan ng tungkol sa aming mga buhay, masayang nagtatawanan, nagkukulitan at kung minsan pa’y gumagala kaming dalawa kung saan saan. Nakakatawa mang isipin ngunit palagi ko siyang namimiss, walang araw na nawala siya sa aking isip at puso, walang araw na hindi ko ninais na sana palagi na lang siyang nasa aking tabi, dahil pakiramdam ko sa tuwing andyan lang siya para sa akin ay SAFE na SAFE lang ako.
No comments:
Post a Comment